
Disclaimer: De meningen, gedachten en opinies in dit artikel zijn uitsluitend die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de meningen, opinies of standpunten van andere personen, organisaties of entiteiten.
De politieke crisis in Venezuela woedt al sinds 2013, toen president Nicolás Maduro Hugo Chávez opvolgde. Zijn presidentschap stuitte op wijdverspreid verzet door middel van grote protesten, met name in februari 2014, september 2016 en april 2017. Deze demonstraties hebben hem echter niet tot onderhandelingen kunnen dwingen. In plaats daarvan reageerde zijn regering met steeds hardere en repressievere tactieken, waarbij het optreden tegen dissidenten escaleerde. Het regime van Maduro ondermijnde systematisch democratische processen, zoals de uitschakeling van de Nationale Assemblee en de oprichting van een regeringsgezinde Nationale Grondwetgevende Vergadering. De herverkiezing van Maduro in 2018 werd alom bekritiseerd vanwege vermeende verkiezingsfraude en leidde ertoe dat de Nationale Vergadering Juan Guaidó benoemde tot interim-leider, die door meer dan 50 regeringen werd erkend. Maduro behield echter de macht door middel van gewelddadige repressie en militaire steun, waarmee hij blijk gaf van een intens autoritair regime.
In juli 2024 verzekerde Maduro zich van een nieuwe termijn, wat leidde tot nieuwe onrust en een escalatie van de repressie. De oppositie, geleid door Maria Corina Machado, beweert dat hun kandidaat, Edmundo Gonzalez, de verkiezingen heeft gewonnen en beschuldigt de Nationale Kiesraad (CNE) ervan Nicolás Maduro met frauduleuze resultaten tot winnaar te hebben uitgeroepen. De oppositie heeft 84% stembiljetten gepubliceerd die volgens hen de overwinning van Gonzalez bewijzen, terwijl de regering volhoudt dat deze stembiljetten vervalst zijn.
Met deze toenemende onrust en steeds meer wijdverspreide mensenrechtenschendingen is de situatie steeds gevaarlijker geworden.
Sinds de verkiezingen in juli zijn meer dan 2.000 mensen opgepakt en meer dan 100 tieners beschuldigd van terrorisme. In reactie daarop heeft Maduro de bouw van nieuwe gevangenissen aangekondigd om de tegenstanders van zijn bewind te "heropvoeden". Door het gebrek aan transparantie over deze arrestaties is er toenemende bezorgdheid over voortdurende mensenrechtenschendingen en politieke vervolging. Een recent rapport van de Verenigde Naties belichtte de toegenomen onderdrukking van politieke tegenstanders in Venezuela, waarbij het Maduro-regime zijn toevlucht nam tot willekeurige arrestaties van oppositieleden, mensenrechtenactivisten en gewone burgers die als een "politiek risico" werden beschouwd. Ten minste 25 personen werden gedood, wat wijst op het gebruik van dodelijk geweld tegen demonstranten. Bewijs suggereerde ook de betrokkenheid van gewapende burgers tijdens de protesten, evenals leden van de Bolivariaanse Nationale Garde die gewelddadige onderdrukking toepasten.
Op 17 augustus riep Machado op tot een massaal "Wereldprotest" om de resultaten van de CNE aan te klagen en transparantie te eisen. Ze riep zowel Venezolanen in het land als in de diaspora op om zich te verenigen onder de vlag van het "Grote Wereldprotest voor de Waarheid". Ondanks de risico's gingen veel Venezolanen de straat op, sommigen spraken anoniem over de angst voor onderdrukking onder het regime van Maduro. Gewapende paramilitaire groepen, bekend als "colectivos", patrouilleerden door het land om demonstranten te intimideren.
Op 28 september kwamen ze opnieuw samen voor het "Gran Protesta Mundial por la Libertad de Venezuela (Groot Wereldwijd Protest voor Vrijheid in Venezuela)" om de onwrikbare wil van het Venezolaanse volk kenbaar te maken. Ondanks de meedogenloze aanvallen van het regime benadrukt María Corina Machado het belang van eenheid onder de Venezolanen in deze cruciale tijd. Elk protest dient als een krachtig bewijs van de blijvende geest en veerkracht van het volk, dat het hoofd moet bieden aan onderdrukking en ontberingen.
Dit toenemende optreden maakt het voor reizigers nog riskanter om door het land te reizen, vooral voor degenen die als politiek actief of kritisch ten opzichte van de regering kunnen worden gezien.
Straatprotesten komen vooral voor in de hoofdstad Caracas. Deze protesten beginnen vaak vreedzaam, maar kunnen snel gewelddadig worden als veiligheidstroepen met traangas, waterkanonnen en rubberen kogels optreden tegen demonstranten. Zelfs regio's die normaal gesproken niet geassocieerd worden met onrust, zoals toeristische trekpleisters, zijn niet immuun voor plotselinge wegblokkades of massale bijeenkomsten.
Reizen naar Venezuela wordt momenteel door de meeste landen geclassificeerd als zeer risicovol. De combinatie van burgerlijke onrust, politieke instabiliteit en wijdverspreide criminaliteit, nog versterkt door economische problemen, betekent dat zelfs routinereizen vol gevaar kunnen zitten.
Als je naar Venezuela moet reizen, is het cruciaal om strenge veiligheidsmaatregelen te nemen. Blijf op bekende routes en vermijd alleen reizen. Houd het lokale nieuws en de nieuwsberichten in de gaten voor updates, want de situatie kan snel verslechteren zonder waarschuwing.