Westelijke Sahara
Over Westelijke Sahara
| Valuta | Marokkaanse dirham; Algerijnse dinar; Mauritaanse ouguiya (MAD; DZD; MRO) |
| Taal | Arabisch |
| Hoofdstad | Laayoune |
De Westelijke Sahara is een betwist gebied in het noorden van Afrika aan de Atlantische Oceaan. Het gebied grenst aan Marokko, Algerije en Mauritanië. De juridische status van de Westelijke Sahara is een lang omstreden kwestie tussen Marokko en het door Algerijnen gesteunde Polisario-front. Marokko controleert het westen en het Polisario Front (de Sahrawi Arabische Democratische Republiek) controleert het oosten. De bevolking van het gebied is ongeveer 250.000 mensen.
Het gebied werd in 1934 een Spaanse provincie en stond bekend als de Spaanse Sahara. In het begin van de jaren zeventig begon de nomadische groep, de Saharanen, een guerrilla-opstand tegen het kolonialisme; en in 1973 wierp het Polisario Front zich op als de vertegenwoordiger van het Saharaanse volk. In 1976 trok Spanje zich terug. Het Polisario Front riep de onafhankelijkheid van de Westelijke Sahara uit. Ook Marokko en Mauritanië maakten aanspraak op het grondgebied.
De guerrillaoorlog eindigde in 1991. De Verenigde Naties hebben zich ingespannen voor een referendum om de mensen de kans te geven te kiezen tussen onafhankelijkheid of integratie in Marokko. Vanwege onenigheid over de geschiktheid van de kiezer en andere kwesties, heeft het referendum nooit plaatsgevonden.
Marokko heeft een zware veiligheidsaanwezigheid in dit gebied. Sommige buurlanden erkennen de Sahrawi Arabische Democratische Republiek en andere erkennen de Marokkaanse soevereiniteit. Op het moment van schrijven staat de Westelijke Sahara door de Verenigde Naties op de lijst van niet-zelfbesturend gebied. De getoonde vlag is die van de Sahrawi Arabische Democratische Republiek.
Aanbevolen vaccinaties voor Westelijke Sahara
Voor de meeste reizigers
Hepatitis B-vaccin
Er is een aanzienlijk risico op infectie met hepatitis B voor dit land, daarom wordt de vaccinatie aanbevolen.
Hepatitis A-vaccin
Er is een aanzienlijk risico op blootstelling aan hepatitis A voor dit land, daarom wordt de vaccinatie aanbevolen.
Voor sommige reizigers
Rabiës vaccin
Vaccinatie tegen hondsdolheid wordt aanbevolen voor reizigers die betrokken zijn bij buitenactiviteiten (bijv. kampeerders, wandelaars, fietsers, avontuurlijke reizigers en speleologen) die direct contact kunnen hebben met hondsdolle honden, vleermuizen en andere zoogdieren. Degenen met beroepsrisico's (zoals dierenartsen, natuurprofessionals, onderzoekers) en langdurige reizigers en expats lopen een hoger risico en moeten worden gevaccineerd.
Buiktyfusvaccin
Er is een risico op blootstelling aan buiktyfus in dit land door de consumptie van onveilig voedsel en water. Aangezien de blootstelling aan onveilige bronnen in dit land variabel is, wordt vaccinatie tegen buiktyfus over het algemeen aanbevolen, vooral bij bezoeken aan kleinere steden of landelijke gebieden, waar voedsel- en waterbronnen besmet kunnen zijn.
Bacillus Calmette-Guérin (BCG) vaccin
Een BCG-vaccinatie wordt aanbevolen voor alle niet-gevaccineerde volwassenen en kinderen jonger dan 16 jaar die langer dan 3 maanden in het land verblijven. Voor alle kinderen vanaf 6 jaar is een tuberculinetest vereist voordat de vaccinatie wordt toegediend.
Aanbevolen medicijnen voor Westelijke Sahara
Er zijn op dit moment geen aanbevelingen voor Westelijke Sahara.
Ziekten om zich bewust van te zijn voor Westelijke Sahara
Voor de meeste reizigers
Hepatitis A
Er is een aanzienlijk risico op blootstelling aan het hepatitis A-virus in de Westelijke Sahara via besmet voedsel of water.
Hepatitis B
Er is een aanzienlijk risico op het krijgen van hepatitis B in de Westelijke Sahara.
Voor sommige reizigers
Tuberculose
Tuberculose komt voor in de Westelijke Sahara. Reizigers naar de Westelijke Sahara lopen risico op tuberculose als ze zieke vrienden of familie bezoeken, in de gezondheidszorg werken of nauw langdurig contact hebben met de algemene bevolking.
Buiktyfus
Niet-gevaccineerde mensen kunnen besmet raken door besmet voedsel en water in de Westelijke Sahara, vooral wanneer ze kleinere steden, dorpen of landelijke gebieden bezoeken waar voedsel- en waterbronnen besmet kunnen zijn.
Hondsdolheid
Rabiës komt voor in de Westelijke Sahara. Vleermuizen kunnen ook rabiësachtige virussen bij zich dragen. Reizigers die betrokken zijn bij buitenactiviteiten (bv. kampeerders, wandelaars, fietsers, avontuurlijke reizigers en speleologen) kunnen rechtstreeks in contact komen met hondsdolle honden en andere zoogdieren. Mensen met beroepsrisico's (zoals dierenartsen, wildlife professionals, onderzoekers) en langdurige reizigers en expats lopen een hoger risico.
Veiligheid in Westelijke Sahara
Persoonlijke veiligheid
Westelijke Sahara is een betwist gebied waar Marokko ongeveer 80% van het westelijke deel controleert en het Polisariofront het oostelijke deel bestuurt. Een 2700 km lange aarden wal, de Berm genaamd, scheidt deze zones. De door Marokko gecontroleerde gebieden hebben een beter ontwikkelde infrastructuur en zijn veiliger voor bezoekers, hoewel er spanningen blijven bestaan. Een staakt-het-vuren dat sinds 1991 van kracht was, werd in 2020 verbroken en er vinden onregelmatige schermutselingen plaats tussen Marokkaanse troepen en het Polisariofront, waarbij soms burgerslachtoffers vallen. Terroristen zullen waarschijnlijk aanslagen plegen, en deze kunnen gericht zijn op plaatsen die door buitenlanders worden bezocht. Het gebied is overwegend islamitisch. U dient de lokale tradities, gebruiken en religieuze gebruiken te respecteren. De Marokkaanse autoriteiten houden nauwlettend toezicht op de toegang tot het gebied en behandelen het als onderdeel van Marokko. U zult veel militaire controleposten tegenkomen, vooral op de hoofdwegen. Stop altijd bij controleposten, tenzij u duidelijk wordt doorgestuurd, en draag identificatiedocumenten. U dient alle politieke bijeenkomsten, demonstraties en uitingen van steun voor de onafhankelijkheid van de Sahara te vermijden, aangezien de autoriteiten deze als ernstige misdrijven beschouwen die strafbaar zijn. Marokkaanse veiligheidstroepen kunnen gewelddadig worden bij het uiteendrijven van protesten, en willekeurige arrestaties komen voor. Kleine criminaliteit zoals zakkenrollen komt voor in stedelijke gebieden. Gewapende overvallen met messen komen af en toe voor en hebben geleid tot gewonden en doden. Creditcardfraude en geldautomaatdiefstal zijn veelvoorkomende problemen.
Extreem geweld
Ongeëxplodeerde landmijnen vormen het grootste gevaar in Westelijke Sahara. Naar schatting zeven tot negen miljoen landmijnen verontreinigen het gebied, waardoor het een van de meest met mijnen bezaaide gebieden ter wereld is. De Berm en gebieden binnen een straal van 30 km aan weerszijden bevatten bijzonder hoge concentraties antipersoonsmijnen en antitankmijnen. Jaarlijks vallen er doden door ongeëxplodeerde munitie. Landmijnen zijn in de loop van decennia verschoven door wind, regen en overstromingen, waardoor zelfs eerder ontgonnen gebieden potentieel gevaarlijk zijn geworden. Afgelegen gebieden, heuveltoppen en gebieden rond oases werden tijdens het conflict opzettelijk met mijnen bezaaid. Blijf strikt op goed begaanbare wegen en verharde oppervlakken. Betreed nooit ongemarkeerde woestijngebieden, zelfs niet als ze dicht bij hoofdroutes lijken te liggen. Als u in cirkels gerangschikte stenen ziet, duiden deze op explosiegevaar. De bufferzone tussen de Marokkaanse en door Polisario gecontroleerde gebieden is bijzonder dodelijk en volledig verboden terrein voor burgers. De wapenstilstand van 1991 die deze gedemilitariseerde strook creëerde, verbiedt alle ongeautoriseerde toegang, en beide militaire troepen patrouilleren er intensief. VN-vredestroepen houden toezicht op het gebied, maar kunnen de veiligheid van burgers niet garanderen. Gebieden nabij de Algerijnse en Mauritaanse grenzen worden ook bedreigd door aanzienlijke mijnen. Het niemandsland bij de grensovergang met Mauritaanse grens is bijzonder gevaarlijk. Steek deze zone alleen overdag over in konvooi met andere voertuigen en blijf op de gemarkeerde weg. De oude Spaanse weg, die dateert van vóór 1975, staat op sommige kaarten vermeld, maar leidt rechtstreeks naar mijnenvelden en zandduinen. Volg deze weg niet.
Politieke onrust
Westelijke Sahara is sinds 1975 een niet-zelfbesturend gebied op de VN-lijst, waarbij Marokko en het Polisariofront de soevereiniteit betwisten. Marokko bestuurt de westelijke delen als zijn zuidelijke provincies, terwijl het Polisariofront gebieden ten oosten van de Berm controleert. Het staakt-het-vuren dat in 1991 een einde maakte aan de actieve gevechten, stortte in november 2020 in toen Marokkaanse troepen demonstranten verdreven die een weg blokkeerden bij Guerguerat, vlakbij de grens met Mauritanië. Het gewapende conflict met lage intensiteit is hervat, waarbij het Polisariofront af en toe aanvallen uitvoert op Marokkaanse posities. De situatie kan zonder waarschuwing escaleren. Marokko handhaaft een zware militaire en veiligheidsaanwezigheid in het hele gebied dat het controleert. Protesten die Sahrawi-onafhankelijkheid eisen, vinden periodiek plaats in Laayoune, Dakhla en Smara, hoewel de Marokkaanse autoriteiten deze met geweld onderdrukken. Veiligheidstroepen gebruiken buitensporig geweld, waaronder mishandelingen, willekeurige arrestaties en traangas. Pro-onafhankelijkheidsactivisten worden geconfronteerd met surveillance, intimidatie, lange detenties en oneerlijke processen. In 2010 resulteerde de ontmanteling van het protestkamp Gdeim Izik in elf doden onder de veiligheidstroepen en minstens twee burgerdoden. De autoriteiten veroordeelden 19 Sahrawi’s in controversiële processen die gebaseerd waren op bekentenissen die naar verluidt door marteling waren verkregen. Er vinden ook demonstraties plaats die verband houden met sociaaleconomische problemen, met de nadruk op werkloosheid, huisvesting en discriminatie van Sahrawi’s ten gunste van Marokkaanse kolonisten. Het politieke karakter van Westelijke Sahara betekent dat Marokko onafhankelijke berichtgeving in de media beperkt. Journalisten en iedereen die ervan verdacht wordt betrokken te zijn bij het documenteren van mensenrechtenkwesties of de onafhankelijkheidsbeweging, riskeren deportatie, reisverboden en vervolging. Fotografeer geen militaire installaties, controleposten of veiligheidstroepen. Het uiten van steun voor de onafhankelijkheid van de Sahrawi is illegaal volgens de Marokkaanse wet en wordt beschouwd als een aanval op de territoriale integriteit.
Te vermijden gebieden
U dient alle gebieden binnen 30 km ten noorden en westen van de Berm te vermijden vanwege landmijnen en het risico op een gewapend conflict. Het gehele gebied ten zuiden en oosten van de Berm, dat onder controle staat van het Polisario Front, is feitelijk verboden terrein. Deze zone bevat uitgestrekte mijnenvelden, heeft minimale infrastructuur en ziet af en toe militaire activiteit. U mag de Berm niet legaal oversteken vanuit door Marokko gecontroleerde gebieden. De enige toegang tot het Polisario-gebied is via Algerije, maar zelfs die route is extreem moeilijk en vereist speciale vergunningen. De bufferzone langs de Berm is een gemilitariseerde demarcatielijn die zich ongeveer 5 km aan beide zijden uitstrekt. Toegang is ten strengste verboden voor burgers. Zowel Marokkaanse als Polisario-troepen patrouilleren in dit gebied en het bevat de zwaarste concentraties landmijnen van het hele gebied. Het gebied binnen 20 tot 30 km van de Algerijnse grens in het noordoosten is een andere zone die u moet vermijden vanwege de sterke militaire aanwezigheid, instabiliteit en de moeilijkheid om de exacte grenslocatie te bepalen. De grens tussen Marokko en Algerije blijft gesloten. Afgelegen woestijngebieden, ver van de hoofdwegen, brengen ernstige risico’s met zich mee. Deze gebieden hebben geen basisvoorzieningen, beperkte of geen mobiele telefoondekking en liggen bezaaid met onontplofte munitie. Als uw voertuig pech krijgt, kan hulp dagen op zich laten wachten. Zandstormen kunnen plotseling opduiken en het zicht tot nul beperken. De kustlijn ten zuiden van Dakhla richting Mauritanië is de afgelopen jaren veiliger geworden door ontwikkeling, maar de weg loopt door afgelegen gebieden. Rijd deze route alleen bij daglicht en zorg ervoor dat u voldoende voorraden bij u hebt. Het 3-4 km lange niemandsland tussen de Marokkaanse en Mauritaanse grensposten was in het verleden het toneel van banditisme en er liggen landmijnen vlak langs de weg. Blijf tijdens de oversteek strikt op de verharde route.
